Weleens een man met twee linkervoeten ontmoet, die volstrekt tegendraads op het ritme van muziek beweegt? Nou.. hij tikt deze woorden. Vertel het alsjeblieft niet door maar ik kan niet dansen!
In de disco (die bestonden nog in jaren’80) verpletterde ik de tenen van mijn vriendin. Dit op de muziek van o.a. Peter Maffay “Du” (hoe heb ik dat ooit mooi gevonden?) en Nena met haar “99 luftballonen”. En toch zijn we getrouwd en nog steeds houdt ze het met me vol….Als we maar niet dansen! Wel kan ik echt genieten van muziek en dansende mensen. Machtig mooi om te zien.
Ik krijg steeds vaker de vraag om mensen te helpen met hun partnerrelatie. Dat doe ik nu (nog) één op één, daarmee sta ik in mijn kracht. Bovendien werkt dat gewoon goed is mijn ervaring om zo eerst zicht op jezelf te krijgen en je relatie te krijgen.
Hoofdartikel: Wat dansen met relaties te maken heeft. (leestijd 4 minuten)
“Red me dansend van mijn angsten, breng me naar een veilig huis. Breng me dansend naar het eind der liefde.”- Leonard Cohen.
Om nog meer kennis en zicht te krijgen op partnerrelaties heb ik pas nog de cursus: “Vechtscheiding met een taal erbij” gevolgd. Daarbij hebben we o.a. het populaire boek: “Houd me vast” van Sue Johnson behandeld. Zij maakt (net als ik) gebruik van het systeemdenken en de hechtingstheorie. Ze is de grondlegster van de EFT. (Emotionally Focused Therapy).
Een relatie met een partner waarbij je je veilig en vertrouwt voelt en die je na aan het hart ligt maakt je sterker. Het kan een buffer vormen tegen stress en pijn.
Zo mooi als de verbondenheid ( Lees Liefde) kan zijn, zo pijnlijk kan het verlies van verbondenheid voelen. Dit heeft o.a. zijn oorzaak in het niet (h)erkennen van emoties en pijnplekken bij elkaar. Partners komen in negatieve patronen terecht die Sue Johnson de “zoek-de- boef-dans”, de“protestpolka”en de “ verstijf-en-vlucht-dans”noemt. Zomaar een voorbeeld:
“ Ze is niet voor de eerste keer boos op hem. Hij had al vaker beloofd de buitenlamp te repareren of te vervangen. En nu had hij gezegd dat hij het zou doen en heeft hij het weer niet gedaan. Hij reageert niet. Hij denkt: “Waar maak je je druk over, maak je niet zo boos, waar kun je je druk over maken?”. Dat zegt hij trouwens niet. Hij voelt zich belaagd: “laat ik haar maar met rust laten dan trekt ze wel bij.” en dat is wat hij doet. Daarmee vergroot hij de afstand. Hij danst nu op haar tenen. En van binnen zegt ze nu: “Au”.
Ze dansen de protestpolka. Hij voelt zich belaagd en zoekt veiligheid. Hij reageert met terugtrekken(afstand nemen) en geeft geen (emotionele) reactie terug. Daarop moet ze wel protesteren. Ze protesteert tegen het verlies van verbondenheid zoals ze dat voelt. Alleen dat hoort hij niet. Hij (h)erkent haar diepere emoties niet. Haar vraag die ze niet beantwoord krijgt is eigenlijk: Vind je me wel belangrijk? Ben je er wel voor me? Ze is op zoek naar warmte en genegenheid en in elk geval dat hij een reactie geeft. En dicht bij haar blijft. In essentie gaat het over de verbinding naar elkaar toe en niet over de communicatie.
Zo op het eerste gezicht lijkt het bijna banaal. Waar gaat dit over? De valkuil is dat het “zomaar”een patroon kan worden. Door geen emotionele reactie te geven lokt dit nog meer protest uit. Door het aandringen en protesteren en het zwijgend (steeds vaker, verder) terugtrekken kom je samen in een vicieuze cirkel waardoor beide partners zich op den duur gaan terugtrekken. En uiteindelijk gaan ze geen verbinding meer voelen en de dansvloer verlaten.
Er staan geen opstellingen in het boek. Om mee te beginnen zou ik het ongeveer zo opstellen.
Hoe verstevig je de liefdesband?
Sue Johnson beschrijft 7 stappen. Een van die stappen is het herkennen van de dans en het opzetten van andere muziek. De dans is de vijand, niet je partner. Geef je aandacht niet aan specifieke passen van je partner. Boosheid is eigenlijk het zoeken van verbinding. En juist het: “Waarom belaagt ze mij?” en het terugtrekken is geen verbindende reactie. Laat je daarin niet meeslepen. Dat verscherpt het conflict. Daarin verstrik je niet alleen jezelf maar neem je je partner ook in mee. Het gaat hierbij om het herkennen van hechtingsproblemen en patronen. Het gaat om vragen als: Vind je me wel belangrijk? Ben je er wel voor me?
Om evenwichtige persoonlijkheden te worden moeten kinderen zich veilig aan hun ouders/verzorgers kunnen hechten. ‘Veilig’ betekent dat ze een emotionele en fysieke band met hun ouders/verzorgers voelen, dat ze altijd bij hen terecht kunnen. Johnson vertaalt deze hechtingstheorie naar liefdesrelaties. Ze gelooft dat partners idealiter elkaars ‘emotionele schuilplaats’ zijn, dat ze elkaars ‘hechtingsbehoefte’ vervullen, dat wil zeggen: dat ze zich gewaardeerd, belangrijk en geliefd voelen.” Misschien herken je dit?
Sue Johnson en haar EFT (Emotionally Focused Therapy). Het zet je aan het denken en doen over jezelf en je relatie. Een prima boek en methode! Wat ik zelf interessant vind is dat hoe je vroeger gehecht bent invloed heeft op hoe je nu met relaties omgaat. Pijnplekken van vroeger herkennen in je relatie.
Voor mij is het niet alleen maar EFT- halleluja. Het samen onder woorden en herkennen van de onderliggende behoefte is niet makkelijk. En je fikst er niet zo even een relatie mee. Het is niet alleen “Houd me vast”maar ook “Geef me de ruimte”. Relatie en jezelf ontwikkelen vullen elkaar aan. Een balans in geven en ontvangen. Dat is mijn ervaring. Voor mijzelf vind ik alleen EFT eenzijdig, dat je uit meerdere vaatjes kunt tappen is belangrijk.
Deze blog is eerder verschenen als nieuwsbrief. Heb je belangstelling hiervoor schrijf je dan in.