Wie of wat helpt jou? Over hulpbronnen.

Hoe druk kun je je maken? Het was meer dan 15 jaar terug dat ik iets voor een groep gepresenteerd had. En een poosje terug werd ik gevraagd of ik twee avonden wilde organiseren. Het onderwerp was voor mij net zo verleidelijk als een ijscoupe op een warme dag. Leuk, mooi onderwerp waar ik mijn passie in kwijt kan. Alleen.. Tsja .. toch ook een probleem. Ik zag op tegen het presenteren.

Ik heb angst om voor een groep te staan. Eerlijk gezegd: “Het angstzweet klotste onder mijn oksels.” En dat is niet zo gek, want in de groep ben je deel van de groep. Zodra je er voor gaat staan, sta je buiten de groep. En komen er oerinstincten vrij. En kun je door de groep “verscheurd” worden. Althans dat gevoel overviel mij. Gelukkig had ik mijn hulpbron. Een goede vriendin die mij niet alleen praktisch ondersteunde maar ook mentaal. Zo nu en dan, even bijkletsen en mijn doemdenken, angst en onzekerheid werden gesust. Het ging goed. Ik had het niet willen missen. Dat bracht me op het idee voor deze blog.

Het belang van hulpbronnen in systemisch coaching. (leestijd 4 minuten.)

Het ontdekken en versterken van hulpbronnen is een belangrijk aspect van systemische coaching. Als systeemcoach richt ik mij op het versterken van de cliënten en hun middelen om hen te helpen hun doelen en uitdagingen aan te pakken.

Maar wat zijn precies hulpbronnen? Hulpbronnen kunnen iets of iemand zijn waar je op kan vertrouwen voor steun, advies, of motivatie. Hulpbronnen kunnen zowel in als buiten de cliënt liggen en kunnen bijvoorbeeld zijn: vrienden, familie, geliefden, medewerkers, mentors, hobby’s, talenten maar ook jezelf en nog veel meer zijn.

Het ontdekken van de hulpbronnen van een cliënt is een belangrijke stap in het proces van systemische coaching. Als systeemcoach help ik mijn cliënten bij het ontdekken van hun hulpbronnen door vragen te stellen zoals: ” Hoe ben je met die moeilijke situatie omgegaan?” “Hoe heb je die overleeft? “, “Wie of wat steunt / steunde je in moeilijke tijden?”. Het is geen “vissen” naar wat er niet is of pushen in een richting die de cliënt niet herkent. Het is volgen. Dit ligt gevoelig.

Ik kan dit het beste dit laten zien aan de hand van een voorbeeld.

Stel er komt een cliënt die gepest is op school, in zijn jeugd. Dit komt nu weer boven. Hij heeft het lang geparkeerd maar nu voelt hij het onrecht dat hem is aangedaan. Met gevolgen voor zijn zelfwaarde.

In mijn opstelling met duplo poppetjes ziet dat er (bijvoorbeeld) zo uit.

Het zwarte krijgertje staat voor de opgelopen schade, in dit geval als gevolg van het pesten. Door de opstelling verandert ook het perspectief voor de cliënt. Hij/zij overziet zijn eigen schade/pijn. En de erkenning daarvan. Waardoor deze beter behapbaar kan worden.

Na een poosje heeft de cliënt het over zijn hond, die er altijd was voor hem. Die hem verwelkomde als hij thuiskwam. Een hulpbron. Voorzichtig plaats ik die erbij Alleen al het inzicht dat deze hulpbron er was, kan tot een ander perspectief leiden. ”Hé…ik stond er niet zo alleen voor als ik dacht”. Hé… Ik heb (onbewust) een “hulpbron” gehad.

Dan komt de vraag boven. De hond is er niet meer. En leven vanuit de overlevingsstand hoeft niet meer. Hoe nu verder? Is er een schatkist die met de pijn uit de schade is voort gekomen ? Is er een schatkist waaruit geput kan worden? Als iemand als kind gepest is, kan hij of zij verschillende vormen van kracht ontwikkelen, afhankelijk van hoe het pesten is aangepakt en verwerkt.

Bijvoorbeeld:
Veerkracht: door te leren omgaan met tegenslagen en uitdagingen, kan iemand sterk geworden zijn in het aanpakken van obstakels en uitdagingen.
Emotionele kracht: door het ervaren van en het dealen met pijn en verdriet, kan deze persoon een diepere begrip en compassie voor zichzelf en anderen ontwikkelen.

En natuurlijk kun je de vraag ook aan jezelf stellen. Wie of wat heeft je geholpen toen je het moeilijk had? Heb je een schatkist? En kun je daaruit putten?

Mijn blog is niet bedoelt als een duizend dingendoekje, die even snel een oplossing biedt voor oud zeer. Daarmee zou ik het leed en de ervaringen daarvan tekort doen Het levert misschien een andere kijk, een mogelijkheid, op om anders om te gaan met het leed.

Tenslotte.

Deze blog laat iets zien van, hoe ik werk, met duplo met een “taal erbij”. Het is een prettige en verhelderend methode Die het gesprek enorm ondersteunt. Samen kijken en “op verhaal komen” en vragen stellen over de opstelling, geeft overzicht en inzicht. Het bevordert de gelijkwaardigheid in de relatie. De cliënt kan er naartoe kijken of van wegkijken. En zo zijn leed overzien. Het is samen puzzelen. Daarbij is de cliënt actief betrokken. Hij/Zij kan het materiaal wegzetten of de opstelling veranderen. Dit heeft een helende werking.

De kracht van de methode wordt versterkt door de theorieën en therapieën die er de basis van vormen. Waaronder de transactionele analyse, het systemisch perspectief, contextuele benadering, inner dialoque, emotional focused therapy (EFT), oplossingsgerichte perspectief en verlies en rouwtherapie. “Een taal erbij” wordt o.a. door maatschappelijk werk, psychologen, psychiaters en Artsen zonder Grenzen gebruikt. En heeft zich daarmee wel bewezen.

Wil je weten of ik iets voor je kan betekenen? Stuur me een berichtje of bel me. Intake is gratis. Wil je kennismaken en weten hoe mijn coaching werkt of het wat voor je is? Maak dan gebruik van mijn Coffee, cake en coaching aanbod. En natuurlijk ben ik benieuwd, wat je van deze blog vindt. Reacties zijn welkom. Of stuur ‘m door, naar iemand die er belangstelling voor heeft.